Interview: Monique Amse, de directeur van MediaStages
‘Het is fijn om te merken hoe alles samenvalt. Wat Make-A-Wish nodig heeft, waar wij aan willen bijdragen en wat studenten leuk vinden.’
Make-A-Wish wil de generatie Z, de groep jongeren die bij wijze van spreken is opgegroeid met een iPad in de hand, meer bij de organisatie betrekken. Dat gebeurt bijvoorbeeld al door veel meer actief te zijn op Instagram. Maar is dat wel genoeg? Waar zitten deze 16- tot 24-jarigen nog meer? En wíllen zij wel in actie komen voor een goed doel en zo ja, hoe? Monique Amse: ‘Het antwoord op deze vragen is heel simpel: vraag het ze zelf!’
'Mediastages wil meer maatschappelijk betrokken zijn en dan begin je dicht bij huis. Zo spannen we ons al in voor Muziekids. En nu ook voor Make-A-Wish.'
Mediastages en Make-A-Wish zijn bijna buren op het Media Park. Bracht dit jullie samen? ‘Dit speelde wel een rol, ja. Mediastages wil meer maatschappelijk betrokken zijn en dan begin je dicht bij huis. Zo spannen we ons al in voor Muziekids. En nu ook voor Make-A-Wish. Het grappige is dat Make-A-Wish van twee kanten op ons pad kwam. Begin maart raakte een collega met iemand van Make-A-Wish in gesprek op de stagemarkt in Utrecht. En ongeveer in dezelfde week zocht ik via LinkedIn contact. We hadden bedacht dat we misschien iets konden betekenen vanuit ons grote netwerk van studenten.’
En toen ging het snel. ‘Ja, heel snel. Ik had een afspraak staan met Lindy Maris in de week dat corona alles tot stilstand bracht. Ons idee was: even buurten met een kop koffie. Die afspraak ging natuurlijk niet meer door. Eerst hebben we de ontwikkelingen nog even afgewacht. Toen we eenmaal door hadden dat de crisis lang ging duren, besloten we de afspraak online te houden. Dat was denk ik eind maart, begin april. Tijdens dit gesprek gaf Lindy een presentatie over Make-A-Wish. Vrijwel direct kwam het vraagstuk naar voren dat Make-A-Wish op zoek was naar een jongere doelgroep. Toeval bestaat niet, maar… wij wilden juist iets doen voor een goed doel én hebben toegang tot studenten in die leeftijd. It was meant to be.’
Studenten die nu ook meer vrije tijd hadden door de coronamatregelen. . ‘Klopt. Ze zaten ineens zonder stageplek. Samen met Lindy kwamen we uit op een DenkTank. Via de mail en social media deden we een oproep aan de studenten uit ons stagebestand. We daagden ze uit om mee te denken over het vraagstuk ‘Hoe kan Make-A-Wish de generatie Z zover krijgen om donateur te worden of zich als vrijwilliger in te zetten?'. Op die oproep ontvingen we zoveel reacties dat we de inschrijving voor de einddatum moesten sluiten. In de DenkTank was plek voor twintig studenten. En heel bijzonder: enkele studenten mochten deze opdracht zelfs gebruiken als vervangende stageopdracht. Door alle regels waar een stage aan moet voldoen, zijn opleidingsinstellingen meestal niet zo flexibel. Maar nu werd heel snel op de situatie geanticipeerd.’
Hoe kwam de DenkTank vervolgens samen? ‘Eerst was het de bedoeling om twee online sessies te organiseren van een uur.
Een masterclass van Make-A-Wish op 21 april en een pitch van de ideeën op 28 april. De studenten zouden dan een week hebben om een creatief concept uit te werken, alleen of in groepen. Omdat we meer aanmeldingen kregen dan verwacht, hebben we uiteindelijk de presentaties in drieën gesplitst. Dat werkte prima. Er kwamen enorm goede ideeën uit de DenkTank, heel divers en allemaal gericht op online. Van een game maken tot online challenges of een Wish Wall. Want dat is het mooie aan deze aanpak: wil je generatie Z bereiken? Vraag het ze zelf, dan krijg je ook een antwoord waar je wat aan hebt.’
Ik begrijp dat twee voorstellen al in praktijk worden gebracht. ‘Ja. Volgende week (dit interview vond 22 mei plaats -red) is het de digitale Week van de Mediastages. We gaan dan twee ideeën gebruiken, vanwege het grote bereik onder de doelgroep. Als eerste de 1,5 km challenge, naar de anderhalvemetersamenleving. 1,5 km is voor iedereen haalbaar, al doe je het kruipend. Het is de bedoeling dat er in deze week zoveel mogelijk mensen 1,5 km gaan rennen en daarmee geld ophalen. (Hoe het verder werkt lees je in het interview met de bedenkers).
De Wish List is het tweede idee dat wij deze week presenteren. Je moet de Wish List zien als een sjabloon dat studenten kunnen toevoegen aan hun CV. In het sjabloon staan persoonlijke dingen die ervoor zorgen dat je ook eens over wat anders praat tijdens een sollicitatiegesprek. We gaan het volgende week zelf uitproberen tijdens onze speeddatesessies met studenten.’
Houdt de samenwerking hierna op? ‘Het is de bedoeling dat we hierover nog verder doorpraten. Maar door de Week van de Mediastages raakte alles in een stroomversnelling. Voor nu spelen we dus voornamelijk een grote rol in het onder de aandacht brengen van Make-A-Wish bij de doelgroep. Via al onze kanalen. Ik kijk erg uit naar wat de toekomst ons brengt, wat mij betreft gaan we een langdurige samenwerking aan.’