Het afgelopen jaar is Make-A-Wish Nederland een samenwerking aangegaan met het ROC in Hilversum en NEP. Twee studenten van het ROC kregen de mogelijkheid om mee te gaan op een bijzondere wensvervulling. We vroegen hen naar hun ervaringen.

Mijn naam is Kim Eversteyn en ik ben 21 jaar. Ik zit in het 2de jaar van de opleiding Broadcast Operations in Hilversum.

Toen de docent ons mailde over het Make-A-Wish-project werd ik gelijk enthousiast. Ik vind Make-A-Wish een heel mooi doel, ook wist ik dat dit project een goede ervaring zou zijn waar ik veel bij kon leren.

De wens waar ik bij aanwezig mocht zijn klonk al erg leuk om mee te maken. Ik wist zeker dat ik het naar mijn zin zou hebben. Daarnaast heb ik weer veel nieuwe dingen geleerd die belangrijk zijn voor mijn studie.

Ik heb de wens van Lena in beeld mogen brengen. Lena is 5 jaar en heeft leukemie. Haar liefste wens was om in een musical te spelen. Zij heeft zelf deze musical voorbereid en de rollen verdeeld onder haar klasgenoten. Lena zelf speelde uiteraard de hoofdrol als mevrouw Tok die verliefd was op het varkentje, meneer Knor. De hele boerderij keurde die liefde af maar mevrouw Tok was te verliefd op meneer Knor en trok zich niets aan van de anderen.

Uiteindelijk trouwden ze samen op de boerderij in het bijzijn van de andere dieren. Het was erg grappig om al die kleine kinderen in die dierenpakjes rond te zien rennen, heel schattig!

De blijdschap van Lena en haar ouders is mij het meest bijgebleven. Omdat Lena het zo naar haar zin had werden haar ouders daar ook erg gelukkig van.

Ik ben Daniël, 18 jaar en ik studeer om later videocontent te gaan creëren. De reden waarom ik Make-A-Wish wilde helpen is omdat ik het heel mooi vindt om te zien wat er gedaan wordt voor de zieke kinderen. Ik ben blij dat ik hier mijn steentje aan bij hebben kunnen dragen.

Vooraf had ik geen verwachtingen. Ik had er gewoon heel veel zin in. Wel was ik benieuwd naar hoe de staat van het kind was. Het kan natuurlijk heftig zijn om te zien dat een kind al op jonge leeftijd het al zo moeilijk heeft. Aleena (de wens waarbij ik aanwezig mocht zijn) was af en toe erg moe, maar het ging van wat ik heb gehoord beter dan de afgelopen tijd.

Ik heb de wens van Aleena mogen vastleggen. Dit was een erg lief klein meisje die al heel veel had meegemaakt en deze wens heel erg verdiende. Dit geldt ook voor haar ouders. Aleena wilde altijd al een echte prinses zijn. Ze heeft een dag in een kasteel mogen wonen, in een koets mogen zitten en ze is tot prinses gekroond!

Ik vond het erg bijzonder om te zien wat een plezier je een kind geeft op zo’n dag. Ook geef je de ouders even een moment zonder ziekenhuizen en zorgen. Ik ben blij dat ik dit heb mogen vastleggen voor het gezin, zodat ze hier nog lang van kunnen genieten.