Support WishWalker James tijdens de 4-daagse in Nijmegen
‘Als ik in zijn schoenen loop, ben ik met hem verbonden’
Support WishWalker James tijdens de 4-daagse in Nijmegen
‘Als ik in zijn schoenen loop, ben ik met hem verbonden’
‘Als ik in zijn schoenen loop, ben ik met hem verbonden’
Als James Teed over zijn zoon praat, druipt de vaderliefde van ieder woord. ‘Als ik aan Harrison denk, is er een Harrison voor de kanker en een Harrison na de kanker. Ik geef er de voorkeur aan me niet te veel te focussen op de tijd van ziekte. Ik denk graag aan de Harrison voor zijn tiende, voordat hij de diagnose Ewing-sarcoom kreeg, een kwaadaardige en zeldzame vorm van botkanker in zijn been.’
Harrison was een bijzonder kind. ‘Alle kinderen zijn dapper, maar Harrison was dit in extreme mate. Toen zijn been voor een deel geamputeerd moest worden, koos hij heel bewust voor een rotatieplastiekoperatie, iets dat heel zwaar en impactvol is. Maar Harrison zei: “Ik wil blijven sporten, ik wil blijven voetballen, fietsen, tennissen. Zo maak ik de grootste kans dat toch nog op een bepaalde manier te doen.” Ik was diep onder de indruk, maar die beslissing paste bij hem. Hij hield enorm van sport en door zijn extreme intelligentie kon hij de juiste beslissingen nemen.’
James bewonderde zijn zoon in veel: ‘Buiten dapper, sportief en intelligent, vielen vooral zijn sociale vaardigheden op. Hij was nooit vervelend tegen anderen, echt een verbinder. Hij was altijd bruggen aan het slaan tussen zijn twee beste vrienden als die een andere mening hadden. Dan ging hij ertussen staan en bracht die twee weer bij
elkaar. Met zijn humor, Harrison kon erg grappig zijn, en zijn open blik naar de wereld was hij heel ver gekomen. Hij wilde de wereld in, naar Canada en de VS, had grote dromen. Harrison verstond de kunst zichzelf van alles aan te leren en deed een keer een beroepentest om te kijken of hij in mijn voetsporen kon treden. Mijn vrouw werkt als HR-functionaris en liet hem een test doen. Ongelooflijk, hoe jong hij ook was, hij slaagde glansrijk.’
Tijd samen doorbrengen als medicijn Rond kerst 2019 kreeg Harrison pijn in zijn been. James: ‘In het begin dachten we nog: ach ja kinderen hebben blessures, zo gaat dat soms. Maar eenmaal bij de dokter ging het snel. In januari 2020 zagen ze op een MRI-scan iets dat verontrustte. En voordat we het wisten lag hij in het Prinses Máxima Centrum.’
Ondanks dat na een jaar de chemobehandeling klaar was en dat goed nieuws leek te zijn, voelde James geen opluchting. ‘Je bent de hele tijd doodsbang en door de amputatie van het been was deze ziekte sowieso life-changing. Maar ik zeg het eerlijk: iedere keer wanneer Harrison hoofdpijn kreeg, voelde ik een soort van angst. We probeerden desondanks alles om positief te blijven en hebben heel bewust heel veel tijd samen doorgebracht met ons gezin. Het was coronatijd en dat werkte voor ons. Zo zaten we vaak in de tuin en hadden we niet het gevoel dat we wat misten, want iedereen zat tijdens de lockdowns thuis of in de tuin. ’
Drie maanden nadat de artsen ‘groen licht’ gaven, het was inmiddels mei 2021, bleek het opnieuw foute boel. Aanvullende chemo- en radiotherapie werden ingezet, maar tevergeefs, de kanker groeide. Make-A-Wish was inmiddels op de radar gekomen voor Harrison, maar nu moest er spoed achter gezet worden. James: ‘We wisten al dat door corona we beperkt waren in wat kon, maar omdat hij nu zo snel achteruit ging, was het echt de vraag: wat kan nog wel? Ongelooflijk en fantastisch wat Make-A-Wish toen nog voor elkaar kreeg. Harrison speelde heel veel Rocket League, een game dat voetballen en autorijden combineert. Totaal weg was ie daarvan.
Make-A-Wish heeft hem toen meegenomen, in zijn favoriete auto, een Lamborghini, naar het Philips Stadion in Eindhoven. Daar heeft hij Rocket League mogen spelen met het Nederlands team, zijn helden, de beste gamers van het hele land. Harrison voelde zich de koning, zeker omdat de groene Lamborghini eerst nog even via school reed, dus al zijn klasgenoten zagen hem daarin zitten. Hij ontsnapte even aan zijn ellende en had lol, genoot, glunderde. De gamers leerden hem van alles en dat vond ie prachtig. Helaas was de medicatie die hij kreeg erg hoog en had hij teveel pijn om daarna ook nog echt te kunnen genieten van het eten in een restaurant, maar een paar dagen later fluisterde hij voor het slapen gaan: “Pap, ik ben al zo lang niet meer zo gelukkig geweest.”’
“Pap, ik ben al zo lang niet meer zo gelukkig geweest.”
In zijn schoenen Kort na zijn wensvervulling, op 4 oktober 2021, overleed de dappere Harrison. James besloot om ter nagedachtenis aan zijn zoon geld te gaan verzamelen om dat te doneren aan goede doelen om het bewustzijn over Harrisons ziekte te vergroten. Ook wilde hij zo proberen vriendelijkere behandelingen en een beter resultaat te vinden voor kinderen die hieraan lijden. ‘Vorig jaar liep ik een marathon voor hem en de 4daagse is nu een volgende stap. Ik doe het voor de kinderen, maar ook voor Harrison en mezelf.’
James vertelt hoe hij dat voelt: ‘Ik denk elke dag aan Harrison, maar wordt daarbij vaak afgeleid door de drukte van de dag. Als ik voor hem loop kan ik me focussen op onze verbondenheid. We zijn dan even samen, alleen op de wereld. Ik kan dan even in zijn schoenen lopen als het ware en voel me zo verbonden met hem dat ik dwars door de pijn en stress heen loop. Pijn wordt dan relatief, me focussen op alleen maar hem en mij zet alles in perspectief. Als ik loop, is hij bij me en dan helpt hij me en inspireert me. Ik had vorig jaar in de laatste vijftien kilometer van de marathon overal pijn, maar de gedachte aan hem bracht me naar de finish.’
James valt stil als de vraag komt: hoe communiceert hij op zulke momenten dan met zijn zoon? ‘Hij is mijn zoon die ik mis. Dat is alles.’ Na een kleine stilte: ‘Weet je wat het is? Hij verwijdert alle excuses in mijn hoofd. We kunnen als mensen allemaal dingen verzinnen om iets niet te doen. Maar als ik aan Harrison denk, voel ik in mijn hele zijn: doe het maar wel. Harrison kan niet meer kiezen die dingen te doen die hij zo graag had gewild vanuit zijn grote sporthart. Ik kan het wel. Dus kies ik altijd voor: wél doen.’
James Teed doet mee aan de Nijmeegse 4daagse (16-19 juli) als WishWalker. De vader van de op 4 oktober 2021 overleden Harrison (11), wenskind van Make-A-Wish, wil geld ophalen voor andere zieke kinderen met Harrison als inspirator in hoofd en hart. ‘Hij was een extreem dappere jongen.’ Klik op de button om James te steunen.