Sandra Visser uit Almere Donateur sinds maart 2017

'Een ziek kind verdient al die ellende niet.'

Make-A-Wish kan rekenen op een trouwe groep mensen die ons langdurig financieel steunen in ons streven: de allerliefste wensen laten uitkomen van kinderen met een ernstige, soms zelfs levensbedreigende ziekte, waardoor ze weer met kracht en positiviteit hun leven aankunnen. We zijn hen enorm dankbaar voor hun steun. Ditmaal vertelt Sandra Visser waarom ze doneert.

‘Is het al sinds 2017? De tijd gaat snel.’ We bellen Sandra op een van de heetste dagen van de zomer. Ze zit lekker binnen met haar dochter van 4 die zich met moeite rustig houdt. Haar dochter van 18 woont niet meer thuis. ‘Eens kijken of mijn jongste me rustig laat praten. Ze zit nu naast me op de bank met olijven te spelen.’ Olijven? ‘Ik hou er niet van, maar zij vindt ze heerlijk!’

Snel verder dan.. Sandra werkt al meer dan 15 jaar in de kinderopvang en heeft sowieso iets met kinderen. Toch is dat niet de reden dat ze in 2017 besluit om donateur te worden. ‘De zoon van mijn beste vriendin was ernstig ziek, hij had een agressieve hersentumor. Zijn allerliefste wens was naar Amerika gaan, een basketbalwedstrijd zien. Make-A-Wish heeft toen alles op alles gezet om ervoor te zorgen dat hij daar met zijn moeder, opa en beste vriend heen kon. Die reis had zoveel impact op de familie… Dus toen hij 18 werd, bedacht ik me: weet je wat, voor jouw verjaardag word ik donateur van Make-A-Wish. Kort na zijn verjaardag is hij overleden. Ik heb alles van heel dichtbij meegemaakt.’

Je hebt de impact van een wensvervulling gezien ‘Inderdaad, ik heb gezien wat dat voor een gezin betekent. En waar het geld heengaat.’ Sandra is namelijk heel kieskeurig aan welk goed doel ze geeft. ‘Wanneer ze aan de deur komen collecteren denk ik, daar is de zoveelste weer. Maar Make-A-Wish doet iets heel concreets: kinderen kracht geven door wensen te laten uitkomen. Jullie geld wordt daaraan uitgegeven en dat is helder.’ Sandra refereert naar de hoge salarissen die soms in de goededoelensector worden uitgekeerd. ‘Eens in de zoveel tijd worden de salarissen gepubliceerd en dan denk ik, halloooo, maar daar geef ik niet voor!’ Dochterlief is het intussen een beetje zat en wandelt naar buiten. Vijf minuten later belt Sandra weer terug Haar dochter is weer veilig thuis. ‘Of ik nog meer goede doelen steun? Ik doe mee aan de Postcodeloterij, dan support je een aantal doelen tegelijk. Bovendien maak je kans op een mooi bedrag.’ Sandra zal de Postcodeloterij dan ook niet snel opzeggen. ‘Stel je voor. Wanneer de prijs hier in dit hofje valt, is het echt bingo! Als alleenstaande moeder is een klein extraatje altijd welkom.’

Blijf je nog een tijdje bij ons? ‘Ik doneer 3 euro per maand. Dat is niet echt een wereldbedrag. Ik weet me prima te redden, dus zolang we nog genoeg te eten hebben, mis ik het geld niet. Voorlopig ga ik nog wel even door!’

Laatste vraag. Heb je zelf nog iets te wensen? ‘Poeh’. Sandra denkt na. ‘Eigenlijk ben ik altijd geneigd eerst aan mijn kinderen te denken. Gezond en gelukkig blijven. En in de toekomst zou ik heel graag nog oma worden. Het liefst voor mijn 50e, dus we hebben nog 6 jaar te gaan. Wie weet…’