Kun je meer vertellen over de bijzondere actie die je voor Make-A-Wish gaat doen? ‘Na het beklimmen van de Mount Everest een aantal jaar geleden was het tijd voor de ‘big one’; the Explorer’s Grand Slam. Met dit doel zal ik de tweede Nederlander worden die dit gaat volbrengen. Ik vind sneeuw en ijs fantastisch, omdat het continu verandert. In de winter is de Noordpool zelfs twee keer zo groot. Daarnaast blijf ik er ook aan denken dat je op een continent loopt wat er misschien over 30 jaar niet meer is, wat mijn kleinkinderen niet meer zullen zien. Dat maakt deze ervaring ook extra bijzonder.

Op 11-12 november vliegen we naar Chili. Daar ontmoet ik de gids en de andere deelnemer. We hebben dan nog drie tot vier dagen nodig om alles te fine tunen. Daarbij moet je denken aan je eten voor 55 dagen maar ook aan de touwtjes op je jas. De voorbereiding is cruciaal, er is daar geen back-up. Je wordt gedropt op de rand van de Zuidpool en vanaf daar moet je het zelf 55 dagen zien te redden. Voor iedere dag maak je zakjes met eten voor 24 uur. Alle spullen neem je mee op een slee, je sleept dan zo’n 110 kilo mee. Iedere dag wordt deze 1 kilo lichter. Je kunt je 55 dagen niet douchen en er is geen toilet, ook je ontlasting moet je in zakjes mee terug nemen. Gelukkig bevriest dit snel. Haha. Je moet je voorstellen dat Antarctica 1,5 keer zo groot is als Australië, alles is wit en blauw. Je gaat amper kleuren zien en het is daar 24 uur licht. Dat is mentaal heel erg heftig.

Hoe bereid je je mentaal en fysiek op zoiets voor? Sinds 1 januari dit jaar ben ik steeds 55 dagen achter elkaar aan het trainen met 1 dag rust ertussen. Ik ga dan hardlopen, fietsen, zwemmen of door het bos lopen met een grote autoband. Alleen de kou is lastig te trainen. Ik heb vaak in de oceaan gezwommen maar dit is toch anders. Ook met slecht weer train ik toch aangezien dit geen excuus mag zijn en dit juist helpt bij mijn mentale voorbereiding.

Dit probeer ik ook terug te koppelen in het bedrijfsleven, ik geef coaching en trainingen met als doel mensen te laten inzien dat ze verder kunnen komen dan ze zelf denken.