'Je wilt door, voor jezelf en de ernstig zieke kinderen'
Studenten Puck Zevenbergen (21, journalistiek) en haar voormalig huisgenote Eva Möller (24, International Business) vertrokken 27 december 2021 naar de Kilimanjaro. Zonder klimervaring bereikten ze in zes dagen tijd de top. Want ze hadden een 'heilig' doel: geld ophalen voor Make-A-Wish.
Een berg beklimmen is echt het eerste wat in je opkomt? Puck: 'Ik herinner me goed hoe het idee ontstond. Het was februari 2021. Eva en ik boksten in die tijd. Onderweg van de les naar huis spraken we over onze bucketlist. Een beetje als grap zei Eva: "Nou, ik wil de Kilimanjaro wel beklimmen." Dus ik tussen neus en lippen door: "Dat lijkt mij ook wel wat." Een week later werd het al: waarom niet? Wat begon als een grap, werd steeds serieuzer.'
Eva: 'In eerste instantie was het nog gewoon een opwelling, in de bus naar huis. In mijn telefoon hield ik een lijstje bij met de dingen die ik ooit wilde doen. Naast parachutespringen en een reis te paard was dat de Kilimanjaro beklimmen. Dat laatste vond Puck ook heel vet. Hoe cool als we dit samen zouden oppakken? Dit idee groeide langzaam uit tot een serieus plan. We dachten: ach, we zijn jong, dus inderdaad, waarom niet?'
Het was direct de bedoeling voor een goed doel te lopen? Puck: 'Ja. En dat moest Make-A-Wish zijn. Toevallig hebben we allebei een wenskind in de nabije omgeving. En we hebben gezien wat de impact is van zo’n Wish Journey.'
Eva: 'Zo stond het in mijn telefoon: de Kilimanjaro op voor een goed doel. Eerst dachten we aan een klimaatdoel. Alleen dat zou wel een beetje raar zijn, als we daarvoor duizenden kilometers gingen vliegen. Daarna kwamen we al snel op kinderen en op Make-A-Wish.'
Vervolgens moet je alles voorbereiden. Puck: 'Eerst een spaarplan. Want om onze reis te bekostigen, moesten we natuurlijk veel gaan werken. In juli 2021 konden we de tickets boeken. En in september waren we zover dat de donatiepagina live kon en de actie vanuit Instagram ging lopen. Onder de naam Eva en Puck lopen een stuk.'
Eva: 'Grappig hè, die naam. Die heeft Puck bedacht. Vonden we wel geinig, hij bleef lekker hangen. Ik moest eerst wel even slikken hoor, toen Puck me kort na het eerste gesprek in de bus al wat prijzen van vliegtickets stuurde. Ik dacht: oh, nu gaan we echt! Al snel hadden we een spaarplan en een trainingsschema. En gingen we nadenken over de inzamelingsactie. Ik kende iemand die bij jullie werkt. In juni belde ik haar om ons plan voor te leggen. Jullie reageerden heel leuk. Daarna werd het steeds concreter. We begonnen met kleine acties zoals oliebollen verkopen. Tegelijk benaderden we een aantal bedrijven, maakten we een filmpje en stelden we een social mediaplan op. Op die manier konden we in september goed voorbereid starten met de wervingsactie op Instagram.'
Hoe zat het met jullie conditie? Puck: 'Naast het gewone sporten zijn we veel gaan wandelen om onze schoenen in te lopen, maar we hebben niet echt een speciale training gevolgd. Wel hebben we goed onderzocht wat de klim inhield. Bijvoorbeeld door te praten met mensen die de tocht eerder hadden gedaan. En door een goede, betrouwbare en vooral veilige organisatie te zoeken die ons ter plekke kon begeleiden. Bovendien zorgden we ervoor dat we op z’n fitst vertrokken. Dat betekende niet drinken en tien dagen voor vertrek in quarantaine.'
Eva: 'Dat betekende ook alle afspraken en feestjes afzeggen. In de decembermaand.'
'Je denkt dat je een uiterste grens hebt en wat blijkt? Als je wilt, kun je er tien keer overheen'
Vanwege Covid? Puck: 'In de eerste maanden vonden we dat Covid ons niet mocht belemmeren bij de uitvoering van onze plannen. Een paar weken voor vertrek kregen we het ineens reuze benauwd. Steeds meer landen gingen weer in lockdown of kregen code rood. Daarom zijn we tien dagen in quarantaine gegaan. En dan elke dag die spanning of Tanzania op oranje zou blijven… Gelukkig kon onze reis gewoon doorgaan.'
Eva: 'Die laatste maand was inderdaad spannend. We voelden een grote verantwoordelijkheid naar iedereen die ons steunde en wilden niet het risico lopen dat we straks niet konden vertrekken.'
Het is jullie gelukt. En dan ben je ineens in een andere wereld. Was het zwaar? Puck: 'De weg naar de top was heftig! Zeker als je last krijgt van hoogteziekte. Echt, wat voel je je dan beroerd. Op het ergste moment gaf onze gids de tip een ibuprofen in te nemen en naar bed te gaan, want dan heb je de volgende dag nergens meer last van. Nou, hij had gelijk. De volgende dag was het praktisch over. Toch hebben we geen moment gedacht om ermee te stoppen. Je wilt door. Voor jezelf én voor de wenskinderen.'
Eva: 'We wisten dat het zwaar zou worden. Je denkt dat je een uiterste grens hebt, en wat blijkt? Als je wilt, kun je er tien keer overheen. Ook wilde ik per se de top bereiken. Je doet het ergens voor. En bovendien, wat is zwaar? Jullie wenskinderen hebben het pas moeilijk.'
Zijn jullie tevreden over de opbrengst? Puck: 'We hoopten 3000 euro op te halen, dat werd uiteindelijk 3856 euro. Dat voelde wel heel fijn. Onderweg hadden we natuurlijk geen bereik en konden we geen updates versturen. Daarom maakten we filmpjes met de Go Pro. Toen we weer thuis waren, monteerden we die tot een aftermovie.'
Eva: 'Dat we zoveel geld bij elkaar kregen, dat doet je wel wat. Die hoge opbrengst kwam mede door een actie van Knappe Koppen, een studentenorganisatie uit Utrecht. Hoe gaaf dat iedereen zo enthousiast met ons meeleefde!'
Stel, je leest dit artikel en je denkt: dit is iets voor mij! Welke eigenschappen heb je minimaal nodig? Puck: 'Niet zozeer fysieke, maar vooral mentale eigenschappen. Je hebt veel wilskracht en motivatie nodig om door te zetten. Wij hielden het vol door steeds te denken aan al die mensen die ons steunden en aan Make-A-Wish. Tegelijk was dit een hele bijzondere ervaring samen. Om nooit te vergeten.'
Eva: 'Je hebt zeker doorzettingsvermogen nodig, want het is zwaar. Je moet openstaan voor avontuur en het lef hebben om ervoor te gaan. Zelfs zonder voorzieningen als een douche, lekker eten of een fijne slaapplek. Een berg beklimmen is afzien.'
Al iets nieuws gepland? Puck: 'Mijn portemonnee is nu leeg. Wie weet.'
Eva: 'Eenmaal terug in Nederland dacht ik: nooit meer. Inmiddels wil ik wel weer weg. Een andere berg beklimmen. Het liefst weer samen met Puck.'
