‘Warmte, liefde en geborgenheid. Zo zag mijn jeugd eruit. Ik had ouders die altijd in me geloofden. We hadden bijna niks en tegelijk alles. De twee zinnen die ik steevast hoorde, waren: ‘Dat lukt jou wel’ en ‘Als jij denkt dat je het kunt…’ Een en al vertrouwen hadden ze in mij. Ik was een kleine bijdehand, haantje de voorste was mijn bijnaam, en mijn ouders dachten: laat die maar gaan. Als ik iets deed, zeiden ze: ‘Dat doe je goed’. Zo werd ik zelfverzekerd en kreeg ik geloof in mezelf. Onbetaalbaar fijn en het is precies wat ik nu aan mijn dochter probeer mee te geven.

Doordat ik al zo snel bewust was van de kracht van zelfvertrouwen, heb ik het in mijn jeugd ook nooit getolereerd als er in mijn omgeving gepest werd. Als dat in de klas gebeurde, sprak ik de pester erop aan. Ik genoot ervan als iedereen zich gezien voelde. En later, bij hannah, heb ik me altijd sterk gemaakt voor een familiaire sfeer waarin je goed op elkaar let en opkomt voor de underdogs.