VERHALEN DELEN


Hoe een Wish Journey een ankerpunt kan zijn

Laurens en Eefje

‘Twee jaar geleden zat Laurens nog in een rolstoel. En kijk nou eens.’

Het is juni 2015. Eindelijk breekt de wensvervulling van de 18-jarige Laurens aan. Hij mag naar Legoland. Eefje: ‘De reis stond eerst een paar maanden eerder gepland, maar werd uitgesteld. Laurens is namelijk én fan van lego én fan van Star Wars. En Star Wars kwam toevallig in juni naar Legoland. Die bonus was het wachten wel waard.’ Voor Laurens overtreft zijn wensvervulling alle verwachtingen. ‘Het was fenomenaal. Het feit dat ik naar Legoland mocht, hield mij al die maanden overeind.’ ‘En’, zegt Eefje, ‘dat kwam niet alleen door de reis, maar door het hele traject ernaartoe én daarna.’


Zes maanden aan de chemo

Even terug in de tijd. Na maandenlange onderzoeken wordt in 2014 eindelijk ontdekt wat er met de sterk vermagerde Laurens aan de hand is. Lymfeklierkanker, non-Hodgkin, in stadium 4. Eefje: ‘De tumoren zaten inmiddels in zijn hele lijf, alleen zijn hersenen en ruggenmerg waren nog schoon. Die PET-scan wilde ik niet eens zien, ik kón het niet. Zes maanden lang moest hij elke twee weken een week naar het Sophia kinderziekenhuis voor de chemo. Aan de ene kant was ik blij dat Laurens ‘gezond’ genoeg was voor de chemo, maar aan het einde van de rit was hij helemaal op. Hij trok zich steeds meer terug. Dan zeiden wij: denk eraan, je gaat naar Legoland. Aan de reactie van Laurens merkte je dat hij weer voelde dat hij het ging halen. Legoland was in die periode ons ankerpunt. Make-A-Wish heeft ons erdoorheen gesleept.’

De kracht van de gedachte

Op 31 december 2014 ontvangt Eefje een verlossend telefoontje uit het ziekenhuis: Laurens is schoon. ‘Dan schreeuw je het wel even uit. Waaaaat: van stadium 4 naar genezen. Laurens was nog behoorlijk verzwakt, dus we moesten er alles aan doen om hem letterlijk weer op de been te krijgen. De gedachte aan Legoland geeft ze de nodige kracht. ‘Wij waren er allemaal mee bezig, want van Make-A-Wish mochten zijn zus en ik ook mee. Zo mooi!’


Eefje vertelt dat de wensvervulling van Laurens nog steeds veel impact heeft op hun leven. ‘Je hebt geen idee wat de wensvervulling van Laurens voor ons heeft betekend en nóg betekent. We hadden anders allang de hoop op herstel verloren. Dus wanneer wij iets voor Make-A-Wish kunnen doen… dan staan we meteen klaar.'

Zoals bij de wensvervulling van Bas. Laurens lacht. ‘Ja, precies. Bas is ook een Star-Wars-fan. Tijdens onze reis naar Legoland hebben wij mensen ontmoet van Dutch Garrison. Daar ben ik nu lid van.’ Dutch Garrison is een kostuumvereniging gebaseerd op de kostuums van Star Wars. ‘Kon ik mooi in mijn eigen Star Wars-pak naar de wensvervulling van Bas. Bas was zo blij, ik wist precies hoe hij zich voelde. En door aan dit soort dingen mee te werken, beleef ik mijn eigen wensvervulling opnieuw.’ Eefje vult aan: ‘Laurens wil meer doen voor Make-A-Wish, als junior ambassadeur. Wie weet, komt dat er nog van.’

‘Je hebt geen idee wat Make-A-Wish voor ons heeft betekend en nóg betekent.’

Het leven staat niet meer stil

Oké, Laurens is nog steeds heel moe en de rolstoel is de deur nog niet uit. Maar verder heeft hij de draad helemaal opgepakt. Hij studeert en doet zoveel mogelijk leuke dingen. ‘In het ziekenhuis is het net alsof je in een schilderij leeft. Alles om je heen gaat door, alleen jij staat stil. Die tijd is gelukkig voorbij. Ik ben me enorm bewust van wat ik doe en probeer me niet druk te maken over later.’

Ben je dan helemaal niet bezig met later?
‘Niet met het feit dat ik weer ziek kan worden, wél met mijn toekomst. Ik riep al vanaf mijn 4e dat ik boswachter wilde worden, dat kan helaas niet meer. Na wat gesprekken met de psycholoog van het Sophia kinderziekenhuis dacht ik: dit wil ik ook, jongeren helpen bij het verwerken van hun ziekte. En dus studeer ik nu psychologie aan de Erasmus Universiteit.’

Door naar Team HR